Bardzo często zdarza się, że maluchy gryzą dosłownie wszystko. Jeżeli więc Twój maluch gryzie nie tylko zabawki i inne przedmioty, ale również osoby znajdujące się w pobliżu, nie martw się. Nie jesteś jedynym rodzicem dziecka, które tak robi. W niektórych przypadkach mogą to być objawy nerwicy. Jak oduczyć dziecko gryzienia? W jakim wieku gryzienie jest objawem, na który szczególnie trzeba zwrócić uwagę?

Gryzące dziecko -Normalne zjawisko, czy objaw choroby?

Wszystkie, bez wyjątku niemowlęta przechodzą fazę gryzienia. W tym czasie w buzi znajdują się nie tylko chrupki kukurydziane, ale również smoczek i zabawki. To zupełnie naturalne. Niestety sytuacja zaczyna się bardzo komplikować, w przypadku, gdy obiektem kąsania staje się drugi człowiek. Dzieci nierzadko oddają się pasji gryzienia wszystkiego, co znajduje się pod ich ręką. Psychologowie uważają jednak, że pomimo iż gryzienie wydaje się zachowaniem aspołecznym, na pewnym etapie życia jest zjawiskiem naturalnym. Gryzienie należy zwalczać, kiedy staje się nawykiem w celu osiągnięcia czegoś lub robienia na złość. Jak oduczyć dziecko gryzienia?

Dlaczego dzieci gryzą?

Zanim przejdziemy do tego, jak oduczyć dziecko gryzienia i czy gryzienie zawsze oznacza objawy nerwicy, zastanówmy się, dlaczego tak w ogóle najmłodsi mają tendencję do takich zachowań. Przyczyny takiego postępowania są wysoce zróżnicowane. Zazwyczaj jednak celem dziecka nie jest robienie krzywdy drugiej osobie, a uczenie się, smakowanie i poznawanie świata. Jeżeli dla dziecka coś jest interesujące, może to pogryźć. Często gryzienie to również sposób wyładowania frustracji i nadmiaru skumulowanych emocji. Czynność ta sprawdza się, kiedy dziecko jest wysoce poirytowane. W niektórych przypadkach małe dzieci nie potrafią się jeszcze adekwatnie komunikować, dlatego dają tego typu znaki, że coś jest nie tak. Warto pamiętać, że dzieci są bystre i wykorzystują czynność gryzienia w celu zwrócenia na siebie uwagi. Gryzienie może dawać ukojenie i odprężenie, co często oznacza samotność i bezradność dziecka. Najmłodsi gryzą przedmioty, gdyż to daje im ulgę w procesie ząbkowania.

Jak reagować, w momencie, kiedy gryzie?

Rodzice bardzo często czują zawstydzenie i strach, kiedy widzą, że ich mała pociecha gryzie inne dzieci. Obawiają się, że z ich dzieckiem dzieje się coś niedobrego. Zastanawiają się, czy przypadkiem nie są to objawy nerwicy. To również moment, w którym zastanawiają się, jak oduczyć dziecko gryzienia. Niepotrzebnie. Warto jednak reagować od początku, aby dziecko nie utrwalało tego nawyku. W przypadku pierwszej próby gryzienia należy konkretne, lecz życzliwie zwrócić dziecku uwagę, że nie powinno tak robić. Nie warto posuwać się do krzyku i szantażu. Surowa mina to tutaj podstawa. Wystarczy powiedzieć ,,tak nie wolno”. Kiedy dziecko gryzie wiele razy, konieczne jest poszukanie przyczyny tego zjawiska. Należy zwrócić szczególną uwagę na to, co dzieje się w momencie, kiedy dziecko zaczyna gryźć. Ważne są tutaj momenty poprzedzające czynność.

Ważna rada dla rodziców gryzących dzieci

Uniwersalna rada dla wszystkich rodziców? Kiedy dziecko zaczyna gryźć, zachowaj surową minę i powiedz, że tak nie wolno. Jeżeli dziecko jest starsze, powiedz mu, że jest to zwyczajnie bolesne i nie stanowi to zabawy. Trzeba mieć na uwadze, że dzieci często nie są tego świadome, a empatia jest dla nich jak na razie obca.

Jak oduczyć dziecko gryzienia?

Jeżeli gryzienie ma charakter przewlekły, można przypuszczać, że są to pierwsze objawy nerwicy. Dziecko nie wie, w jaki sposób może poradzić sobie ze swoją frustracją, strachem i gniewem, dlatego posuwa się do takich czynności. Warto skorzystać z pomocy psychologa. Doświadczona i wykwalifikowana w pracy z dziećmi osoba znajdzie pomysłowe sposoby na to, aby dziecko przeniosło swoje uczucia na przedmioty i wyładowywało frustrację w inny sposób, niż dotychczas.

Ulga w ząbkowaniu

Jeżeli jesteś rodzicem malucha, kup mu dobrej jakości gryzak, który będzie mógł wkładać do buźki i dawać sobie ukojenie podczas bólu ząbkowania. Na rynku dostępnych jest wiele ciekawych propozycji, które wykonane są w naturalnych i bezpiecznych dla dziecka materiałów. Dzięki temu ząbkowanie nie będzie tak nieprzyjemne, jak do tej pory.

Nauka wyrażania emocji

Od najmłodszych lat należy pokazywać dziecku, w jaki sposób może rozładować swój gniew i strach. Kiedy dziecko będzie starsze, staraj się uczyć go, aby mówiło o swoich emocjach i o tym, że nie musi się ich bać i o nich opowiadać. Dziecku trzeba pokazać, że złość można rozładować w sposób aprobowany społecznie tak, aby objawy nerwicy wraz z czasem się nie umocniły i nie przytłoczyły dziecka. Doskonałym pomysłem kreatywnego rozładowania uczuć może być gniecenie kartki lub tupanie w wyznaczonym miejscu. Dziecku można również kupić piłeczkę, którą w danej chwili może ściskać. Koszt takiej piłeczki to kilka złotych, jednak jest to doskonały pomysł jak oduczyć dziecko gryzienia.

Czas na ochłonięcie

Jeżeli dziecko jest starsze i dalej gryzie dzieci, oprócz kontaktu z psychologiem w celu zlikwidowania objawów nerwicy, konieczne jest pozwolenie dziecku na wyładowanie emocji. Musi mieć ono czas na ochłonięcie. Jeżeli jesteś świadkiem kłótni dziecka z kolegą, podejdź i poproś dziecko na bok. Będzie miało czas, aby ochłonąć i na spokojnie przemyśleć dalsze kroki postępowania.

Odcięcie od nadmiaru bodźców

Często zdarza się tak, że dzieci są zwyczajnie przebodźcowane nadmiarem elektroniki, osób i zdarzeń. Jeżeli dziecko gryzie najczęściej po powrocie do domu, w którym włączony jest telewizor, radio i prowadzone są głośne rozmowy, może to oznaczać, że dziecko rozpaczliwie poszukuje spokoju i wytchnienia. Warto w ciągu dnia organizować dziecku momenty relaksacyjne. To czas, kiedy wyłączone są wszystkie urządzenia elektroniczne, nieprowadzone są rozmowy, a dziecko założoną ma opaskę na oczach, aby się wyciszyć. To bardzo skuteczny sposób, który niejednokrotnie może przydać się dziecku w dorosłym życiu.

Wizyta u psychologa

Jeżeli żadne rady jak oduczyć dziecko gryzienia nie przynoszą rezultatów, warto skonsultować się z psychologiem dziecięcym. Osoba taka wskaże możliwości radzenia sobie z tą sytuacją lub skieruje dziecko do psychiatry w celu wykluczenia objawów nerwicy. Od najmłodszych lat ważne jest utrzymywanie dobrych stosunków z dzieckiem oraz uczenie go zachowań społecznych. Jeżeli dziecko przeżyło traumę (rodzice mogą być tego nieświadomi) wówczas konieczne jest zastosowanie innych środków, jak farmakologia, lub ćwiczenia w grupie, które kształtują postawy społeczne.